Beren, we komen eraan!

Weer om 6 uur wakker na een zeg maar moeilijke nacht. Vanaf 3 uur wakker gelegen en om 6 uur maar de laptop aangezet om de tijd wat te verdrijven. Vannacht doen we de ramen dicht en de kachel aan, want het was ook best koud. Om 8 uur stonden we bij de supermarkt en sloegen eten in voor ontbijt, lunch en diner. Vervolgens koffie gehaald hier op de camping en lekker ontbeten met cinnamon bagles aan onze geruite picknicktafel. Het was best bemoedigend dat de lucht na een paar grijze dagen nu strakblauw was. Dat zou overigens snel overgaan en het zou de rest van de dag weer druppelig en grijs zijn, met een temperatuurtje van rond de 15 graden.

Tegen tienen reden we naar Wells Gray Provincial Park, een kleine veertig kilometer. Het begon al goed, na zo'n tien minuten rijden hupte er al een hertje voor onze auto langs. Ik zeg maar hertje, het heet vast anders, ‘elk' ofzo, maar daar heb ik me nog niet zo in verdiept. Wild dier nummer één konden we afstrepen.

Er was ons een hike aangeraden van 2 uur bij ‘Baileys Chute'. Dat is een waterval/ stroomversnelling waar ene meneer Bailey ooit verdronken is. We vonden het erg spannend om zomaar door een bos te gaan lopen waar beren kunnen zitten. Het was een rondje langs een wildwaterrivier en een meertje over een smal bospad met dichte begroeiing eromheen.Johan had de bearspray voorop zijn borst gehangen. Na een tijdje ging hij gelukkig ook voorop lopen, wel zo prettig. Luid zingend, klappend en stampend liepen we door het bos. Gelukkig kwamen we bijna geen andere mensen tegen, dat zou best genant geweest zijn. Kurt vond het superspannend, echt ‘de mooiste wandeling ooit'. Er was veel te zien onderweg, zoals mooie bloemen, allerlei soorten varens, struiken met bladeren van bijna een meter lang, gekke zwammen die op koraal leken en natuurlijk de uitzichten op alle watertjes die we tegen kwamen. Na twee uur waren we weer terug bij ons beginpunt zonder ook maar een mier te hebben gezien (wel veel muggen)

Na een welverdiende picknick onder een boom, omdat het wat drupte, reden we terug richting camping en stopten onderweg nog bij dé trekpleister van Wells Gray, de Helmcken Falls. Een prachtige waterval die van grote hoogte een enorme diepte in stort, ik geloof dat het de hoogste van Canada is.

Daarna stopten we nog bij een tweede waterval die bijna net zo indrukwekkend was. Onderweg terug naar de camping sukkelde ik in slaap, wat kan een jetlag toch irritant zijn. Maar goed, over een paar dagen zal het wel beter gaan.

Op de camping kreeg Kurt de beloofde voetmassage: dat is onze deal: elke keer dat we een lange wandeling doen, krijgt hij achteraf een luxe behandeling.

Vanavond hebben we lekker gebarbecued bij onze cabin met worstjes en gepofte aardappels en uien en met gepofte appels als toetje. Morgen rijden we over de Rockies naar Jasper, es kijken of we daar internet hebben. Anders horen jullie over een paar dagen weer van ons!

Ga naar Dag 4