Mooi weer en meer beesten!

Gisteravond na het eten bij Earls (lekker) nog even een stukje met de auto gereden in de hoop nog wat wilds te spotten. Het was half 9 en we hadden nog wel een tijdje daglicht. We reden richting Maligne Lake over een stille weg zonder doorgaand verkeer. Al snel zagen we twee auto's langzaam rijden. Ze waren een klein beest aan het volgen, het leek op een vos maar was waarschijnlijk een coyote.

Het beest liep kilometers over de weg en die auto's bleven er maar achter rijden. Uiteindelijk konden we zonder het beestje te overrijden inhalen. We reden langs Medicine Lake waar de zonsondergang mooi boven te zien was.

Maar we spotten geen beesten meer, dus reden we terug naar Jasper. Daar troffen we weer een hondachtig beest aan, die echter te snel was voor de camera. Hij was grijs en niet zo groot, Johan was ervan overtuigd dat het een wolf was en daar leek het ook wel heel erg op, maar het kan ook best weer een coyote geweest zijn. We zullen het wel nooit weten. Even verderop moesten we vol in de remmen voor een hert dat op haar dooie gemak de snelweg overstak. Toen we later nog een zijweggetje bij de camping inreden stond er weer een hert in de berm op 2 meter van onze auto, in vol ornaat en met een gigantisch gewei mooi te poseren voor ons.. maar de camera vond dat het inmiddels te donker was om te fotograferen en weigerde dienst. Nouja, we krijgen er nog wel genoeg te zien denk ik, vooral in Yellowstone.

De stand tot nu toe: 1 zwarte beer, 5 herten, 1 coyote en 1 coyote/wolf twijfelgeval en een hele rits eekhoornachtigen.

Vandaag gingen we na een snel en simpel ontbijt van chocopops, muesli en thee op weg naar Maligne Lake, het grootste meer van Canada. Het was een dik half uur rijden en het was heerlijk zonnig met een blauwe lucht. Het meer was prachtig, je kon er een boottour doen of boten huren, maar wij kozen ervoor gewoon een wandeling te maken langs het meer in het zonnetje.

We vermaakten ons wat met steentjes in het water gooien en maakten foto's van herten die vlak voor onze neus opdoken. Na een klein uurtje gingen we terug naar de auto, nadat we lunch in het restaurant hadden gekocht. We reden een stuk en kwamen weer in een kijkfile. Dit keer ging het om een familie bighorn sheep, die hadden we nog niet gezien.

Na een paar foto's reden we nog wat door en parkeerden we bij een lege picknickplaats langs een rivier. Zodra we aan kwamen lopen werden we uitbundig begroet door een heel stel grondeekhoorns die op ons afrenden om te zien of we wat te eten bij ons hadden. Het waren net fluffy muggen, zo opdringerig waren ze. Ze liepen gewoon langs je benen omhoog. Natuurlijk gaven wij ze geen eten, maar de mensen die na ons stopten begonnen gelijk met chips uit te delen, want die beestjes waren toch zo schattig. Tsja..

Na de lunch reden we een klein stukje door naar Maligne Canyon. Deze canyon is op de ene plek wat breder en dan weer heel smal en er kolkt een riviertje doorheen. We konden een heel stuk van de canyon volgen. We begonnen hoog en zagen de rivier in de diepte, daarna daalden we verder af tot rivierniveau. Af en toe gingen we met een brug over het water. Kurt vond het helemaal geweldig.

We liepen een trail van zo'n 3 kilometer, maar het laatste stuk ging steil omhoog door een stuk bos. Kurt had zijn beerbel niet bij zich, dus we praatten wat harder om geen beren op te schrikken. Maligne Canyon wordt erg druk bezocht door toeristen, maar dit was toch wel een stil stukje. Na een half uurtje waren we er bijna doorheen toen we een vrouw tegenkwamen die zei dat er verderop een beer was gesignaleerd. We liepen een stukje door (teruggaan was niet echt een optie omdat we er bijna waren) toen we een ranger tegenkwamen die vroeg of wij een beer waren tegengekomen. Niet dus. Vervolgens liep hij met afzetlinten in de richting waar wij uit kwamen. Hmm... dat was gelukkig goed gegaan. Hoewel we toch ook wel een beer hadden willen zien om op de foto te zetten.

We reden terug richting Jasper , maar na vijf minuten was daar weer een kijkfile. En ja hoor, eindelijk konden we een zwarte beer vastleggen die lekker zat te snoepen in de berm van een struik met rode besjes. We maakten snel een foto en reden toen door om plaats te maken voor anderen.

We kochten in Jasper wat in voor de bbq 's avonds en reden naar de Jasper Tramway vlakbij onze camping. Deze kabelbaan gaat naar de top van de Whistler berg, die zo heet vanwege de marmotten die er wonen en die een fluitend geluid maken. Maar bij de kaartjesverkoop zeiden ze dat we 3 kwartier moesten wachten tot we naar boven konden, dan zou het al half 5 zijn. Dat werd ons wat te laat en we waren ook best moe. We gingen terug naar de camping en gingen lekker douchen, eten en een vuurtje stoken. Lekker in een t-shirtje dit keer, want het was nog rond de 20 graden. Er kwam nog een hert voorbij onze tent sjouwen, het begint nu echt gewoon te worden.

Morgen rijden we via de Icefield Parkway, wat bekend staat als de mooiste snelweg van Canada, naar Lake Louise waar we weer eens lekker in een hotel met zwembad overnachten.

Ga naar Dag 7