Een beer tegen het lijf gelopen!

Na heerlijk uitgeslapen te hebben checkten we uit bij ons heerlijke appartement in Canmore en gingen naar Grassi Lakes, net ten zuiden van Canmore. Daar was een populaire wandelroute min of meer de berg op, die naar 2 meertjes en een indianenrotstekening leidde. Omdat het een heel drukke route was, vond ik het wat overdreven dat Johan de bearspray weer meenam en de beerbel aan de rugzak hing. Hoewel, er stond een kilometer of twee eerder wel een waarschuwingsbord dat er een beer in het gebied was. Dus misschien toch wel verstandig.

We konden kiezen uit een makkelijke en een minder makkelijke route. We kozen de laatste en klauterden over smalle paadjes en over rotsen naar boven, af en toe langs afgronden.

Maar zo hadden we wel prachtige uitzichten over Canmore en een mooie waterval.

Boven waren twee mooie blauwe meertjes en klommen we nog verder naar de rotstekening, die heel erg klein bleek te zijn. Daarboven waren ook de perfecte rotsen voor klimmers, met verticale wanden met veel gaten erin. Was leuk om een tijdje naar die klimmers te kijken. Het was heerlijk zonnig. Kurt speelde vervolgens nog wat met steentjes en water bij een van de meertjes.

We liepen over de makkelijke weg terug, een breed gravelpad. Het was er best druk. Toen we bijna beneden waren kwamen we mensen tegen die zeiden dat ze zojuist een black bear gepasseerd waren, die op het pad zat. Slik! Wat nu? Teruggaan was niet echt een optie. Eromheen ook niet, het bos was te dicht. We moesten er dus langs. Maar het is toch heel anders wanneer je niet veilig in een auto zit en een kind bij je hebt. We liepen voorzichtig verder en zagen de beer al snel op het pad, zo'n 75 meter bij ons vandaan. Johan pakte uit voorzorg vast de bearspray in de hand en ik verwisselde snel de lens van de camera voor de telelens en maakte een paar foto's.

Vervolgens begonnen we luidruchtig pratend en al ‘bearbellend' het pad richting beer af te lopen. De beer keek verstoord op en leek eerst te aarzelen, maar liep toen - het leek wel mopperend - van het pad af het bos in. Hij keek nog een paar keer om, bleef nog even staan kijken en verdween toen tussen de struiken. We voelden ons wel een klein beetje schuldig tegenover andere mensen die de beer niet hadden gezien, maar we wilden toch veilig passeren. We waarschuwden iedereen die we tegen kwamen dat ze een beer tegen het lijf konden lopen, en ze reageerden allemaal uitgelaten. Kennelijk zijn wij wat banger aangelegd. Laten we het op voorzichtig houden. Toen we even later bij de auto nog een boterhammetje zaten te eten, zagen we de beer verderop nog de weg oversteken. Er renden gelijk 20 mensen met camera's achteraan.

Wij vonden het wel een heel spannende en bijzondere ontmoeting die we daar totaal niet verwacht hadden! Opgetogen en ook wel opgelucht dat het goed was gegaan vertrokken we naar Calgary. Binnen 2 uurtjes waren we er. Het was erg leuk om Lisette na heel veel jaren weer te zien en haar gezin te ontmoeten. We hadden geen kind aan Kurt, die ging lekker wii-en en nintendo-en met de zoon en dochter van Lisette. De tijd vloog voorbij, voor we het wisten was het 12 uur en hoog tijd om naar bed te gaan.

Ga naar Dag 11