christajohankurtnaarcanada.reismee.nl

Dag 16 - Yellowstone

Een dag met een gouden randje

Onze laatste dag in Yellowstone was geweldig! We sliepen lekker uit tot half 9 en gingen rustig ontbijten in de cafetaria. Het beloofde weer een stralend zonnige en warme dag te worden. Op ons gemakje reden we vervolgens richting noorden van het park. Het landschap werd weer anders, bergachtig met naaldbomen en grote weides vol gele bloemen. We zagen dat er een zijweggetje richting de hoge berg Mount Washburn ging en we sloegen daar in. Het was een hobbelig gravelweggetje en na flink wat bochten kwamen we bij een parkeerplaats. Vanaf die parkeerplaats liep een wandelpad de berg op. We besloten even te gaan kijken. Met alleen een tasje met wat snoepjes en het fototoestel gingen we op pad. Het was best een leuk pad en we liepen steeds verder. Prachtige bergweides om ons heen, mooie bloemen.. we liepen door en bedachten dat we nu waarschijnlijk de Mount Washburntrail van 10 km aan het lopen waren, die naar de top van de berg gaat. Die wilden we eigenlijk niet doen, want die leek ons te zwaar.

We zagen de top in de verte, met een uitkijktoren erboven op. We liepen nog een stukje door en besloten dat het niet handig was dat we een berg aan het oplopen waren zonder eten, drinken en een regenjas. En geen bearspray, terwijl dit grizzlygebied was. En ook het boek ‘dayhikes in Yellowstone' waar deze wandeling in beschreven stond, lag nog in de auto. Maar we liepen toch maar door, want het ging wel lekker. We kwamen kuddes bighorn sheep tegen die niet erg bang waren voor mensen, we moesten voorzichtig langs ze heen schuifelen.

En we zagen een marmot die langs het pad lag te zonnebaden. Ook konden we vanaf die hoogte goed de caldera zien: de rand van de enorme vulkaan die het grootste deel van Yellowstone beslaat. Je ziet het als een grijze bergketen die ons in een grote cirkel omringde.

Een paar honderd meter voordat we bij de top waren begon het koud te worden en te regenen. Na veel getwijfel of we wel of niet door zouden gaan, besloten we toch maar om te keren. 2,5 uur later waren we weer terug bij de auto (waar het dakraam ook nog eens van open stond, maar gelukkig had het beneden niet geregend) en las ik in het boek wat we allemaal gemist hadden op de top.

Helemaal in onze nopjes van de leuke wandeling reden we een paar kilometer door naar Tower, waar we een welverdiende hotdog verorberden en er een blik wierpen op een mooie waterval. Achter de waterval stond een stompe berg, waarschijnlijk komt daar de naam Tower vandaan.

We reden verder en na een tijdje kwamen we aan in Mammoth Hot Springs, waar ons hotel was voor onze laatste overnachting in Yellowstone. Een heel sfeervol plaatsje met veel mooie lichte houten gebouwen, beetje jaren 20 stijl, en een oud fort. Her en der lagen elks op de gazonnen te herkauwen. We gingen eerst naar het Visitor Centre om Kurts junior rangerbadge op te halen. De vriendelijke ranger achter de balie stelde Kurt nog wat vragen en liet hem vervolgens de junior ranger eed ( ‘ik beloof dat ik goed voor de natuur zal zorgen, etc') in het Nederlands afleggen, ik vertaalde het voor hem.

We checkten in bij het Mammoth Hot Springs hotel en zochten onze cabin op, ook heel sfeervol met een leuke veranda ervoor.

Het was inmiddels 5 uur. We kwamen even bij en toen zei ik: ‘Zwembroeken aan!' Ik had Kurt al verteld dat er geen zwembad bij het hotel was, dus waar gingen we dan zwemmen? We reden een paar kilometer richting de noordingang. Al snel zagen we rechts langs de weg allemaal mensen met badhanddoeken lopen. We parkeerden en liepen hetzelfde pad af, langs de Gardner rivier. Na een dikke 5 minuten lopen kwamen we bij een plek waar heel veel mensen in de rivier aan het baden waren.

Deze Gardner rivier is op alle andere plekken ijskoud, maar de truc was dat op dit punt de Boiling River, een rivier met loeiheet water, in de Gardner rivier uitkwam. We staken een teen in het water en... lekker! Lauw water. De rivier had een redelijk sterke stroming, maar was behoorlijk ondiep en het leek dus best veilig om daar met Kurt in te stappen. Op het moment dat Kurt en Johan het water in gingen dienden zich nog wat onverwachte badgasten aan. Een hele kudde elks ging een paar meter verder op pootjebaden.

We waren verrukt over ons rivieravontuur. We zaten op grote platte stenen in het water en dan kwam er weer een warme en dan weer een koude stroom voor bij. Kurt gilde het uit van plezier. Zwemmen is leuk, maar zwemmen in een warme rivier met snelstromend water was wel heel bijzonder! Dit werd met stip zijn meest favoriete belevenis in Yellowstone.

We gingen terug om te douchen en liepen nog even naar de Kalksteenterrassen waar deze hoek van het park bekend om staat. Weer over een houten boardwalk zagen we verschillende kalkformaties en kleuren. Je zag vooral veel witte kalkrotsen en hier en daar wat oranje. Vroeger was er ook veel blauw te zien, maar dat was in de loop der jaren kennelijk verbleekt.

We wilden eten in de Dining Room maar met een half uur wachttijd zagen we daar vanaf, het was al half 9. Dat werd dus een hamburger in de snackbar ernaast. En dat was het dan, Yellowstone. Het was een prachtige dag om mee af te sluiten!

Morgen en overmorgen moeten we door een zure appel heen bijten: twee lange reisdagen terug naar de kust om de oversteek te kunnen maken naar Vancouver Island.

Ga naar Dag 17

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!