‘k Zag 2 beren. En orca's. En walvissen.

Een topdag! En wat een beestenbende vandaag. Het begon om een uur of 10 toen ik op onze veranda mijn moeder belde. Ik zag uit mijn ooghoeken wat aan komen vliegen en ja hoor, het was een bald eagle, up close and personal. Hij vloog op 10 meter voor me langs en Johan en Kurt waren er op tijd bij om hem ook te zien. Wat een schitterend gezicht, zo'n grote vogel, zo dichtbij dat we het geel van zijn ogen goed zagen en zijn klapwieken konden horen. Helaas ging het te snel voor een foto, man wat zou dat een mooi shot zijn geweest.

Om 1 uur scheepten we in op de boot van Stubbs Whalewatching. We hadden even een valse start, na een kwartier moesten we met motorproblemen terug naar de haven. Na 10 minuutjes was het euvel gelukkig verholpen en gingen we er weer op uit. In de tussentijd kwam er nog wel weer een bald eagle over vliegen.

In de 4 uur daarna werden we zeker niet teleurgesteld. Het begon met een bultrugwalvis die boven kwam en met een flinke plons weer neerkwam. Helaas zagen we alleen de plons en de staart, maar hij scheen met zijn hele kop boven water te zijn geweest... We voeren tot vlakbij het orcareservaat waar geen mensen mogen komen. Dit wordt ook met bootjes bewaakt. Op die plek gooien de orca's zich graag op het kiezelstrand om lekker hun buik te schuren. Maar vlak bij dat reservaat stikte het ook van de orca's. We zagen verschillende groepen, sommige van wel 10 tot 12 orca's.

Ik geloof dat we er zeker wel 50 hebben gezien. Aan de rugvinnen kan je zien of het mannetjes, vrouwtjes of jongen zijn. Sommige rugvinnen van de mannetjes zijn wel meer dan 2 meter hoog. De orca's lieten zich goed zien, ze kwamen veel boven water. Een paar keer gingen ze zelfs verticaal stilhangen met hun kop boven water. Het was echt adembenemend. Na een tijdje lieten we de orca's met rust en gingen we nog speuren naar walvissen. We zagen nog een paar bultruggen, maar ‘zien' is een groot woord. Je ziet de fontein die ze spuiten, een stuk rug met een vin en na een paar keer ademhalen zie je de staart omhoog gaan en in het water verdwijnen. Dat is het teken dat ze gaan duiken en je ze zeker een paar minuten niet meer terug ziet. Maar we vonden het toch heel indrukwekkend.

Omdat het weer ook nog mee zat - het was fris op het water maar we hadden er een lekker zonnetje bij - was het in alle opzichten een zeer geslaagde trip. We waren er helemaal vol van toen we terugreden, niet voorbereid op het toetje dat we nog voorgeschoteld kregen. We waren net Telegraph Cove uit toen we een hele dikke bruine kat langs de weg zagen rennen. Toen we beter keken zagen we dat het een berenjong was! We stopten gelijk maar hielden de raampjes nog even dicht, want moeders zou dan niet ver weg zijn. Dat klopte, die bleek besjes aan het snoepen te zijn in de berm.

Nu kon onze dag helemaal niet meer stuk. We moesten dan wel zo'n 10 uur omrijden om hier te komen, maar we concludeerden dat het 't dubbel en dwars waard was geweest.

Morgen rijden we naar Parksville aan de oostkust van Vancouver Island, waar we nog een middagje strand hopen te doen voordat we overmorgen op de veerboot naar Vancouver stappen, voor onze laatste 3 dagen. En hopelijk kunnen we in Parksville ook weer eens ons reislog goed bijwerken, want we lopen een beetje achter!

ga naar Dag 25