Het Grote Opblijven

En hier is dan het verslag van onze 1^e reisdag, getikt om 6 uur 's ochtends vanaf een bedbank in een hotelsuite in Whistler. Kurt ligt naast me Spongebob te kijken en Johan slaapt wonder boven wonder nog in de aparte slaapkamer.

De reis ging zo soepel! Dinsdagavond waren we na het avondeten naar Dusseldorf vertrokken en hadden onze auto voor 4 weken in de parkeergarage van ons hotel gestald. De shuttle bracht ons om 7 uur naar de luchthaven. We bleken nog 5 kilo ruimte in onze koffers te hebben (yess, we mogen een beetje shoppen!) en na een ontbijtje van chocoladecroissants en koffie vertrokken we met een vertraging van een dik half uur. We hadden prachtige plaatsen net achter de businessclass. Ik vond het wel even doorbijten op zo'n vlucht van ruim 9 uur, maar Kurt had daar geen last van. Ik had een rugzak vol speelgoed met hem meegenomen, maar hij was vooral geïnteresseerd in het scherm met het vliegtuigje op de landkaart en riep telkens: ‘Kijk, we zijn er bijna!'

Ondanks de vertraging kwamen we volgens schema om half elf aan. De rij bij de paspoortcontrole viel mee en onze koffers konden we direct van de band halen. Vervolgens hebben we een half uur lopen dwalen door de parkeergarage op zoek naar de autoverhuur. Na die eindelijk gevonden te hebben waren we binnen een kwartiertje en route in een mooie bordeauxrode Ford Escape met leren bekleding en schuifdakje, die al voor ons klaar stond.

We moesten eerst dwars door Vancouver, gelukkig was het geen spits want het was nog druk genoeg. Eenmaal op de snelweg richting Whistler was het genieten. De ‘Sea to Sky highway' voert je langs prachtige gezichten over de zee, alvorens verder het binnenland in te gaan. Er waren verschillende viewpoints onderweg, maar die hebben we letterlijk links laten liggen. We stopten vlak na het plaatsje Squamish bij een Walmart. Daar haalden we alvast een koelbox, een kussen voor mij, houtskool en wat snacks en drinken. We ontdekten dat Canadezen graag even willen weten waar je vandaan komt en waar je naartoe gaat. ‘Looks like you're going camping!' En bij de kassa ontdekten we dat waarschijnlijk elke Canadees wel iemand uit Nederland kent: de buurman van de dame voor ons en de boyfriend van de cassière.

Na onze (derde?) lunch van vandaag, een kleine snack bij de inpandige MacDonalds, reden we verder en kwamen rond half 4 aan in Whistler. We vonden ons hotel Delta Village Suites direct en waren aangenaam verrast door de ontvangst, de ligging en de mooie kamer met de heerlijke bedden. We hadden een aparte slaapkamer, eigen keukentje, een fireplace en zelfs een inroom wasmachine. Je kunt je echt voorstellen dat je hier heerlijk wintersport kunt vieren.

Bij de receptie hadden ze gevraagd wat onze plannen waren voor ons verblijf. ‘To stay awake as long as possible!', antwoordde ik. Kurt nam het Grote Opblijven serieus. Hij wilde telkens weten hoe laat het nu in Nederland was. Hij heeft uiteindelijk zeker zijn record gebroken. Na wat zwemmen, een hapje eten bij een simpel restaurantje (waar we hem wakker hielden met galgje) en een wandelingetje door het voetgangersgebied van Whistler viel meneer om half 8 's avonds om. Half 5 's ochtends Nederlandse tijd! Een topprestatie. Wij hielden het zelf amper een half uur langer vol.

We hebben nu 9 uur lang best lekker geslapen, met wat kleine onderbrekingen van luidruchtige voorbijgangers en een afgaand autoalarm. We gaan ons klaarmaken voor een ontbijtje buiten de deur ( yes, eindelijk weer french toast!) en gaan daarna op pad naar Clearwater, een trip van zo'n 5 uur rijden.

Ga naar Dag 2