Dag 21 – Ucluelet (West Vancouver Island)

Het regenwoud in en zeesterren zoeken

Onze eerste van twee hele dagen in Ucluelet. Dat hadden we wel even nodig, een beetje relaxen zonder lang in de auto hoeven te zitten. We sliepen dus lekker uit en ontbeten op ons gemakje met een lekker kaasomelet ( en Kurt met zijn eeuwige chocopops in melk). Toen werd het tijd voor wat actie. We deden eerst een wandeling hier in Ucluelet, 3 km heen en terug over een bospad naar de zee. Leuke route door een oeroud bos met aan het eind de zee. Stapels drijfhout op het strand. Daarna gingen we iets verderop het Pacific Rim National Park te verkennen. Daar deden we een wandeling door het Rainforest. Dit is een regenwoud in een gematigd klimaat, nog één van de weinigen in de wereld. We liepen een trail van een kilometer door een donker, vochtig, dampend bos met enorme varens, oeroude ceders en sparren, bomen groeiden in en over elkaar. We liepen over een houten plankier dat zo smal was dat je je buik moest inhouden bij tegenligggers.

We moesten erg lachen om de vogelgeluiden die we hoorden, die leken eerder bij een tropisch regenwoud te passen. Later zagen we een raaf wegvliegen, die verantwoordelijk was voor een deel van de herrie.

Na de rainforest trail liepen we iets verderop het pad naar Schooner Cove. Dit was een pad van zo'n anderhalve kilometer door het bos naar het strand. Ik had gelezen dat je hier grote kans had om met eb veel zeesterren in getijdenpoelen te vinden. Over een uurtje zou de zee zijn laagste punt vandaag overdag bereiken (dat had ik thuis al opgezocht en gecheckt bij het visitor centre), dus een mooi moment. De route erheen was weer leuk over steile, smalle vlonders en trappen door het regenwoud. Op het strand gingen we meteen naar de rotsen en klauterden er overheen op zoek naar zeesterren. Die vonden we natuurlijk, hele kluwen bij elkaar uit de kluiten gewassen jongens.

Toen was het tijd voor wat boodschapjes, chillen in de hotpool en lekker eten. Ik had een heerlijke verse zalmmoot gekocht en gemarineerd in witte wijn, citroen en dille, maar die was niet helemaal gelukt op de barbecue. Toch wat te flauw. Volgende keer maar gewoon weer zalm in een restaurant eten.

Ga naar Dag 22

Dag 20 - Van oost naar west Vancouver Island

En weer een grote oversteek

Ons hotel in Chemainus was weer een prima keuze, heerlijk geslapen en prima ontbeten, Kurt kon er weer lekker een zelfgebakken wafel eten, met verse aardbeien. Om een uur of 10 waren we op pad richting Ucluelet aan de westkust, zo'n 4 uur rijden volgens TomTom. We hadden echt het idee dat we nu een ruig stuk Canada in gingen, we passeerden nog één stadje en daarna was het alleen nog maar bomen en bochtige smalle weg. Onderweg stopten we nog bij Cathedral Grove, een oerbos met wel 5000 jaar oude ceders en Douglassparren.

We hebben daar even rondgewandeld en reden toen weer verder. We sloegen ook nog even linksaf een weggetje in naar Sprout Lake, waar een gigantisch - maar dan ook echt enorm - watervliegtuig in het meer lag en een zelfde op de wal stond. Het waren blusvliegtuigen uit de Tweede Wereldoorlog die nog steeds dienst doen bij bosbranden. Heel indrukwekkend om te zien.

Het weer werd - zoals we ook verwacht hadden - steeds minder goed. Ongeveer een uur voor de westkust kwamen we in een dikke laaghangende bewolking terecht. Daar zitten we nu nog steeds in. Geen streepje blauwe lucht te bekennen. We vonden onze cabin (Point West cottages) al snel, net voor het dorpje Ucluelet. Ons huisje Hilltop Cottage bestaat uit één ruimte met een kitchenette en aparte badkamer. Maar het mooiste is dat de achterkant uitkomt op een ruim terras met uitzicht op zee en... een eigen hottub!

Ons uitzicht

Ongeveer 10 seconden na aankomst lag Kurt er al in. Volledig verrimpeld visten we hem er een uurtje later weer uit om even de omgeving te verkennen. We deden wat boodschapjes voor het ontbijt van de volgende dag en besloten uit eten te gaan. We belandden op de verwarmde patio bij het drukke en casual Driftwood Patio restaurant waar we lekkere Fish and Chips aten. Daarna lekker op tijd naar bed en laaaaaaaaang uitslapen.

Ohja, Johan ging vandaag voor het eerst deze vakantie hardlopen! Ik heb me tot nu toe beperkt tot alleen kopen van sportkleding, niet het gebruiken ervan.. op een of andere manier komt het er niet van, in tegenstelling tot 2 jaar geleden in Amerika zit het niet in mijn ritme. Nouja, we bewegen op zich genoeg hier denk ik.

Ga naar Dag 21

Dag 19 - Terug naar Canada, Vancouver Island

De Grote Oversteek

Eerst maar eens lekker uitgeslapen! Na nog 2 uurtjes shoppen in de outlets en enkele honderden dollars lichter, konden Kurt en Johan zich weer goed in het nieuw steken. Vooral bij Ralph Lauren en Hilfiger slaagden ze goed. Ik heb zelf nog één hardloopbroek bij Adidas gekocht.

Om kwart over 12 hadden we onze deadline, wemoesten richting veerboot gaan rijden. Keurig op tijd kwamen we aan in Anacortes, de Amerikaanse veerboothaven, waar de boot ons naar Sidney in Vancouver Island zou brengen. Helaas vertrok de boot met ruim een half uur vertraging. Tijdens de overtocht zaten we heerlijk op het voordek in het zonnetje, wel dik ingepakt in vesten, want er stond een koude wind. Het monotone gebrom van de motor was heerlijk slaapverwekkend. De tocht was verrassend, we voeren alleen maar tussen eilanden door die dicht op elkaar lagen, ontelbaar veel. Na 2,5 uur kwamen we aan in Sidney. We hadden alleen pech bij de paspoortcontrole. We moesten ons 4 rijen breed opstellen, maar juist onze rij bleek gesloten te zijn! Alle andere rijen reden vlot door.Toen de rij naast ons oploste konden we daar aansluiten, maar het kostte ons uiteindelijk 3 kwartier wachttijd en we gingen als één van de laatsten door de controle. Alle vertragingen zorgden ervoor dat we pas om kwart over 8 in ons hotel waren, dat op anderhalf uur rijden lag. Ik zocht de hotelreservering op en zag dat we in ons hotel een kitchenette hadden. We stopten onderweg dus maar even snel bij een Safeway voor kaasbroodjes en soep, zodat we in ieder geval niet meer de deur uit hoefden om te eten.

We kwamen aan bij ons Best Western hotel in Chemainus en waren weer blij verrast. Dat is het voordeel als je in zoveel verschillende hotels zit:ik vergeet weer wat voor iets leuks ik eigenlijk gereserveerd had. We hebben een hoekkamer met een groot balkon,met een woonkamer, keukentje, aparte slaapkamer en een grote badkamer. Lekker! We hebben nog niks van Chemainus gezien, maar morgenochtend gaan we wel even rondkijken voordat we richting westkust vertrekken. Toen dit dorp in de jaren '70 in een economische crisis raakte door een terugloop van de houtbusiness, verzonnen ze een list. Ze lieten kunstenaars uit de hele wereld overkomen om de muren in het stadje te beschilderen met taferelen uit de geschiedenis van de plaats. Die muurschilderingen zijn inmiddels wereldberoemd geworden en trekken veel bezoekers. Een fotoreportage volgt! Misschien niet direct, want ik denk dat we de komende dagen geen internet hebben. We vertrekken naar wat uithoeken, eerst het uiterste westen en dan het verre noorden van het eiland.

Maar nu eerst... slapen! Vakantie kan echt vermoeiend zijn!

Ga naar Dag 20

Dag 18 - Van Coeur d'Alene naar Marysville (Washington)

Shoppen!

Onze bestemming van vandaag was 5 uur rijden: de Seattle Premium Outlet Stores. De route erheen leidde weer door een heel ander landschap dan we de laatste dagen gezien hadden: vooral uitgestrekte graanvelden, afgewisseld met national forests. We moesten nog remmenvoor een aantal herten die de snelweg overstaken. We vroegen ons af hoe het af was gelopen met het jonge hertje dat waarschijnlijk niet over het hek naast de weg kon springen, zoals de grotere herten deden.

We checkten om 3 uur in in in het Holiday Inn op 4 minuten rijden van de outletwinkels. Om 4 uur begon ik met shoppen, terwijl Johan en Kurt het zwembad indoken. Het was weer stralend weer en bij de outlet hingen de mensen met de benen naar buiten. Zaterdag.... met moeite vond ik een parkeerplaats en zigzagde vervolgens tussen iedereen door richting Nike, Adidas, Ralph Lauren en Hilfiger. De opbrengst is wat mager, twee hempjes en een broek bij Nike en 2 shirtjes voor Kurt bij Hilfiger. Morgenochtend mag Johan, maar misschien ga ik toch nog even mee, met de belofte dat ik Kurt danbezighoud.

Vervolgens heeeerlijk gegeten tegenover ons hotel bij Asian1. Superlekkere roerbakgerechten en loempiaatjes voor Kurt.

Morgen slapen we weer in Canada! We steken 's middags met de ferry over naar Vancouver Island.

Ga naar Dag 19

Dag 17 - Van Yellowstone naar Coeur d'Alene, Idaho

Een lange reisdag

Nouja lang, het kon erger. We hebben vandaag 7 uur gereden en doordat we om half 8 vertrokken waren, arriveerden we om half 3 op onze overnachtingsplek, 700 km richting Noordwesten. We hebben ook een gelukje dat we weer van Mountain Time naar Pacific Time gaan, dus we krijgen een uurtje cadeau vandaag. Morgen overbruggen we de rest van de 1200 kilometer tussen Yellowstone en de kust.

Hier in Coeur d'Alene (vooral niet op z'n Frans uitspreken, maar zeg 'Koerdaleen') was het lekker warm, 29 graden, toen we aankwamen. En wij hadden een hotel met binnenzwembad. Gelukkig wist de deskclerk ons een leuk strandje te wijzen aan het enorme plaatselijke meer, waar de stad aan ligt. Daar hebben we ons een uurtje vermaakt. Daarna was het tijd voor de was en één van de hoogtepunten van onze reis: Chinees afhalen bij de Panda Express! Twee jaar geleden hebben we daar in San Diego kennis mee gemaakt en ook nu was de orange chicken weer om mee naar huis te nemen, zo lekker!

Morgen weer op tijd eruit, want bij aankomst op onze volgende stop moet er ge-outlet-shopt worden!

Ga naar Dag 18

Dag 16 - Yellowstone

Een dag met een gouden randje

Onze laatste dag in Yellowstone was geweldig! We sliepen lekker uit tot half 9 en gingen rustig ontbijten in de cafetaria. Het beloofde weer een stralend zonnige en warme dag te worden. Op ons gemakje reden we vervolgens richting noorden van het park. Het landschap werd weer anders, bergachtig met naaldbomen en grote weides vol gele bloemen. We zagen dat er een zijweggetje richting de hoge berg Mount Washburn ging en we sloegen daar in. Het was een hobbelig gravelweggetje en na flink wat bochten kwamen we bij een parkeerplaats. Vanaf die parkeerplaats liep een wandelpad de berg op. We besloten even te gaan kijken. Met alleen een tasje met wat snoepjes en het fototoestel gingen we op pad. Het was best een leuk pad en we liepen steeds verder. Prachtige bergweides om ons heen, mooie bloemen.. we liepen door en bedachten dat we nu waarschijnlijk de Mount Washburntrail van 10 km aan het lopen waren, die naar de top van de berg gaat. Die wilden we eigenlijk niet doen, want die leek ons te zwaar.

We zagen de top in de verte, met een uitkijktoren erboven op. We liepen nog een stukje door en besloten dat het niet handig was dat we een berg aan het oplopen waren zonder eten, drinken en een regenjas. En geen bearspray, terwijl dit grizzlygebied was. En ook het boek ‘dayhikes in Yellowstone' waar deze wandeling in beschreven stond, lag nog in de auto. Maar we liepen toch maar door, want het ging wel lekker. We kwamen kuddes bighorn sheep tegen die niet erg bang waren voor mensen, we moesten voorzichtig langs ze heen schuifelen.

En we zagen een marmot die langs het pad lag te zonnebaden. Ook konden we vanaf die hoogte goed de caldera zien: de rand van de enorme vulkaan die het grootste deel van Yellowstone beslaat. Je ziet het als een grijze bergketen die ons in een grote cirkel omringde.

Een paar honderd meter voordat we bij de top waren begon het koud te worden en te regenen. Na veel getwijfel of we wel of niet door zouden gaan, besloten we toch maar om te keren. 2,5 uur later waren we weer terug bij de auto (waar het dakraam ook nog eens van open stond, maar gelukkig had het beneden niet geregend) en las ik in het boek wat we allemaal gemist hadden op de top.

Helemaal in onze nopjes van de leuke wandeling reden we een paar kilometer door naar Tower, waar we een welverdiende hotdog verorberden en er een blik wierpen op een mooie waterval. Achter de waterval stond een stompe berg, waarschijnlijk komt daar de naam Tower vandaan.

We reden verder en na een tijdje kwamen we aan in Mammoth Hot Springs, waar ons hotel was voor onze laatste overnachting in Yellowstone. Een heel sfeervol plaatsje met veel mooie lichte houten gebouwen, beetje jaren 20 stijl, en een oud fort. Her en der lagen elks op de gazonnen te herkauwen. We gingen eerst naar het Visitor Centre om Kurts junior rangerbadge op te halen. De vriendelijke ranger achter de balie stelde Kurt nog wat vragen en liet hem vervolgens de junior ranger eed ( ‘ik beloof dat ik goed voor de natuur zal zorgen, etc') in het Nederlands afleggen, ik vertaalde het voor hem.

We checkten in bij het Mammoth Hot Springs hotel en zochten onze cabin op, ook heel sfeervol met een leuke veranda ervoor.

Het was inmiddels 5 uur. We kwamen even bij en toen zei ik: ‘Zwembroeken aan!' Ik had Kurt al verteld dat er geen zwembad bij het hotel was, dus waar gingen we dan zwemmen? We reden een paar kilometer richting de noordingang. Al snel zagen we rechts langs de weg allemaal mensen met badhanddoeken lopen. We parkeerden en liepen hetzelfde pad af, langs de Gardner rivier. Na een dikke 5 minuten lopen kwamen we bij een plek waar heel veel mensen in de rivier aan het baden waren.

Deze Gardner rivier is op alle andere plekken ijskoud, maar de truc was dat op dit punt de Boiling River, een rivier met loeiheet water, in de Gardner rivier uitkwam. We staken een teen in het water en... lekker! Lauw water. De rivier had een redelijk sterke stroming, maar was behoorlijk ondiep en het leek dus best veilig om daar met Kurt in te stappen. Op het moment dat Kurt en Johan het water in gingen dienden zich nog wat onverwachte badgasten aan. Een hele kudde elks ging een paar meter verder op pootjebaden.

We waren verrukt over ons rivieravontuur. We zaten op grote platte stenen in het water en dan kwam er weer een warme en dan weer een koude stroom voor bij. Kurt gilde het uit van plezier. Zwemmen is leuk, maar zwemmen in een warme rivier met snelstromend water was wel heel bijzonder! Dit werd met stip zijn meest favoriete belevenis in Yellowstone.

We gingen terug om te douchen en liepen nog even naar de Kalksteenterrassen waar deze hoek van het park bekend om staat. Weer over een houten boardwalk zagen we verschillende kalkformaties en kleuren. Je zag vooral veel witte kalkrotsen en hier en daar wat oranje. Vroeger was er ook veel blauw te zien, maar dat was in de loop der jaren kennelijk verbleekt.

We wilden eten in de Dining Room maar met een half uur wachttijd zagen we daar vanaf, het was al half 9. Dat werd dus een hamburger in de snackbar ernaast. En dat was het dan, Yellowstone. Het was een prachtige dag om mee af te sluiten!

Morgen en overmorgen moeten we door een zure appel heen bijten: twee lange reisdagen terug naar de kust om de oversteek te kunnen maken naar Vancouver Island.

Ga naar Dag 17

Dag 15 - Yellowstone

Bizons, bizons en nog meer bizons

We zitten alweer op de helft van onze vakantie. Maar wat hebben we al veel gezien! Vooral ook veel beesten. Vandaag hebben we die score weer flink op kunnen krikken. We reden vandaag van Old Faithful naar onze nieuwe overnachtingsstek in Canyon Village, dus van zuidwest naar oost. We kwamen langs het enorme Yellowstone Lake, waar we een korte trail liepen langs een plek waar vaak pelikanen schijnen te zitten, maar we hadden pech. We voelden ons er ook niet helemaal op ons gemak want we zagen berensporen die er best vers uitzagen, en verder waren er geen mensen. We zagen wel een slang trouwens.

We redendoor en kwamen door Hayden Valley. Ik had al tegen Johan gezegd dat hij hier echt wel veel bizons zou gaan zien. Dat was niets teveel gezegd. Hele kuddes liepen er over de uitgestrekte graslanden, wat een schitterend gezicht!

Er ontstond ook gelijk een file, maar dat was niet erg, zo hadden we rustig de tijd om foto's te nemen. Het aantal bizons waren bij lange na natuurlijk niet wat het vroeger geweest was voordat men de beesten massaal neerknalde (soms zelfs vanuit rijdende treinen) om vervolgens alleen hun pels te stropen en de kadavers te laten liggen om te rotten. De eerste blanken die bizons zagen dachten dat de prairies bruin waren, zoveel van die beesten liepen er vroeger rond. Maar goed, het blijft een prachtig gezicht om een dier dat bijna uitgestorven was weer in zijn natuurlijke omgeving terug te zien.

We kwamen nog langs een moddervulkaan die wel heel erg stonk. We vonden dat we het hoofdstuk geisers en hotpools nu voorlopig wel hadden afgesloten en reden door naar Yellowstone Canyon. Daar was het ook weer over de hoofden lopen, maar we kiekten een mooie foto van de canyon (het is echt net de grand canyon in het klein, maar dan met watervallen) en gingen naar het begin van de trail die we wilden gaan lopen, lekker weg uit de drukte.

Maar dat feest ging niet door, wegens ‘bear activity' was de trail afgesloten. Toen gingen we maar naar Canyon Village om een rangerpraatje speciaal voor kinderen bij te wonen. Die heeft Kurt nog nodig om zijn rangerbadge te halen.

We checkten in onze cabin in, relaxten en aten wat in de cafetaria (weer buffet, ideaal met kinderen, je ziet precies wat je krijgt en hoeveel - dit keer vroeg ik alleen een extra bord voor Kurt en schoof hem wat van mijn bord toe). Toen gingen we nog even op pad: nog even de watervallen in de canyon van dichtbij bekijken en even rondgetoerd met de auto.

Daarbij kwamen we nog een bizon tegen op de weg en haalden we dezelfde bizon later nog een keer in. Het beest bleef onverstoorbaar over de weg sjokken.

Morgen rijden we naar het noorden van het park. Daar willen we een wandeling van 8 km doen waarbij we misschien bevers kunnen spotten.

Ga naar Dag 16

Dag 14 - Yellowstone

Een dag van geisers, hotpools en nog meer geisers

Om 7 uur op en om 8 uur met ontbijt mee de auto in. Het was stralend weer. Op pad!

Eerst maar eens de Grand Prismatic bekijken, een populaire attractie waarbij we nu lekker de crowds konden vermijden. Dat was inderdaad zo, maar doordat het nog zo vroeg was en er nog veel vocht in de lucht zat, was het één grote dampwolk boven dit gebied. We moesten later op de dag terugkomen om echt wat te kunnen zien. Om een lang verhaal kort te maken: we hebben weer verschrikkelijk veel gezien. Zoveel dat we bij het zien van de foto's nauwelijks meer weten wat nou waar was. We bezochten plekken met namen als Biscuit Basins, Fountain Paintpot, Black Sand Basin, Firehole Lake Drive, Midway Geyser Basin. Het ene gebied wat meer rotte eierlucht en het ander weer wat minder. Daarna gingen we nog naar ons ‘eigen' geisergebied bij de Old Faithful, waar zich 25% van alle geisers ter wereld bevinden.

We beklommen nog een bergje (klappend en zingend door het bos) om van bovenaf op het gebied te kunnen kijken.

Toen de Old Faithful had gespoten liepen we naar het visitor centre omdat Kurt nog op wat knoppen wilde drukken in de expositieruimte. Daar werd omgeroepen dat de niet voorspelbare geiser Beehive op het punt stond te gaan spuiten en dat dit best bijzonder was, omdat dit niet elke dag gebeurde. Beehive ligt een paar honderd meter van de Old Faithful, maar van een afstandje konden we hem goed zien spuiten.

Na een dutje in onze cabin en even douchen, gingen we weer eten in het cafetaria en zagen nog een keer de Old Faithful spuiten. Daarna shopten we wat souvenirs (yellowstone kerstboomversiering met beren en elanden en de onvermijdelijke petjes en t-shirts) en maakten nog een tour met de auto. We gingen voor wildlife, maar die zijn toch wat moeilijker te spotten in dit deel van het park. Uiteindelijk kwamen we terug met prachtige zonsondergangsfoto's van Black Sands Basin, waar we ook nog een geiser zagen spuiten.

Morgen verlaten we dit gebied en gaan richting oosten van het park. Daar gaan we onder meer Yellowstone Lake en de Yellowstone Canyon zien en hopelijk ook weer wat meer beesten. Ik hoop echt nog een eland tegen te komen!

Ga naar Dag 15